De Dropa schijven

 

 

Niet alleen de nazi’s, ook Chinese onderzoekers hebben de gangenstelsels in de Himalaya doorzocht. In 1938 vonden ze er 716 granieten schijven, de zogenaamde Dropa schijven (Dropa is de naam voor een Tibetaans volk). De schijven en de legenden van de Dropa stam werden onder de loep genomen. Resultaat: het Dropa volk stamt volgens de overleveringen af van buitenaardse wezens die meer dan 12.000 jaar geleden met hun ruimteschip in de Himalaya neerstortten. En de schijven waren afkomstig van dat ruimteschip. Ze leken op dikke grammofoonplaten en bevatten bepaalde metalen die het graniet nog harder maakten dan het al was. Toen men ze op magnetische signalen onderzocht, bleken ze een vibrerend gezoem te produceren. Van de onderzoekers is echter geen spoor meer te bekennen. Wat daarom nog niet wil zeggen dat ze niet hebben bestaan.

 

Sommigen beweren dat gelijkaardige schijven circa 5000 jaar geleden deel uitmaakten van een dodencultus. Ze zouden dus gefabriceerd zijn door gewone mensenhanden. Hoewel anderen dan weer menen dat ze net vanwege hun goddelijke afkomst werden nagemaakt.

 

Het hele verhaal komt uit een Sovjet tijdschrift uit de jaren 60. Erich von Däniken heeft het verder in 1968 openbaar gemaakt.

 

Uiteindelijk verzeilden een aantal schijven in een Chinees museum, waar een Oostenrijks onderzoeker, Ernst Wegerer, er foto's van nam. De directeur van het museum verklaarde later dat de schijven na het bezoek van Wegerer spoorloos verdwenen. Nergens is er nog iets van teruggevonden. Overigens zouden de Chinezen er nooit echt belang hebben aan gehecht, omdat ze niet wisten wat ermee aan te vangen.

 

[Of het relaas met de werkelijkheid overeenstemt, weet niemand. Doch als het klopt, dan hoeft het geen betoog dat men dit nooit zal toegeven. Anders kon men in één adem ook de waarheid over piramiden en maanlandingen bekendmaken. Om onze mede-believers een hart onder de riem te steken: Letterlijk álles wat met het buitenaardse te maken heeft, wordt met geheimzinnigheid en dubbelzinnigheid omweven.]

 

Ten slotte herinnert Tibet nog aan het buitenaardse omwille van een heel ander aspect. De boeddhistische cultuur in Tibet is -meer dan waar ook ter wereld- gebaseerd op principes, wijsheid, medeleven en spirituele verbondenheid. Toevallig allemaal kenmerken die nauw in verband staan met datgene wat de mens zo speciaal maakt. En die dus een buitenaards tintje hebben. Al moet daar als laatste relativerend woord aan toegevoegd dat ook in Tibet het egocentrische bloed is gekropen, waar het niet gaan kon.

 

Noot: Graniet komt wel meer aan bod als het over de goden gaat. Blijkbaar is het hier op aarde in staat om vele duizenden jaren ongeschonden te overbruggen. Wij vragen ons af of de goden graniet hebben uitgekozen om als informatiedrager naar ons toe.

 

(Update: februari 2010)